Page 5 - PowerPoint Presentation
P. 5
Μυκηναία 2
Κάποτε ο ήλιος του μεσημεριού, κάποτε φούχτες η ψιλή βροχή
και τ΄ακρογιάλι γεμάτο θρύψαλα παλιά πιθάρια.
Ασήμαντες οι κολώνες, μονάχα ο Άγιος Επιφάνιος
δείχνοντας μουντά, χωνεμένη τη δύναμη της πολύχρυσης αυτοκρατορίας.
Τα νέα κορμιά περάσαν απ΄εδώ, τα ερωτευμένα
παλμοί στους κόλπους, ρόδινα κοχύλια και τα σφυρά
τρέχοντας άφοβα πάνω στο νερό
κι αγκάλες ανοιχτές για το ζευγάρωμα του πόθου.
Κύριος επί υδάτων πολλών πάνω σ΄αυτό το πέρασμα...
Τότες άκουσα βήματα στα χαλίκια.
Δεν είδα πρόσωπα, σα γύρισα είχαν φύγει
Όμως βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού,
έμεινε εκεί στις φλέβες τ΄ουρανού στο κύλισμα της θάλασσας
μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι
