Page 178 - PhotoBook 2020-2021 Eco Edition

Φτάσαμε στο βουνό της σιωπής και μετά το τρισάγιο,
που έγινε στο σημείο των ομαδικών τάφων, στην κοιλάδα
του θανάτου, πήρα λίγο χώμα από τον τάφο του θείου
μου. Είδα και τα καμίνια που πετούσαν μέσα τους
σκοτωμένους και τους έθαβαν με λίγο χώμα. Δεν μπορώ
να εκφράσω με λόγια τα συναισθήματά μου.
Μετά μαζί με όλους τους συγγενείς αυτών των ηρώων,
που πήγαν μαζί μας, κάναμε πορεία μνήμης και τιμής στη
διαδρομή που πέρασε ο στρατός μας. Μία κυρία που
ήταν μαζί μας, μου είπε ότι ήμουν ο πρώτος μικρός
πεζοπόρος που έκανε αυτή τη διαδρομή και ένιωσα πολύ
περήφανος για τον θείο μου και τους υπόλοιπους
στρατιώτες, που πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για
την πατρίδα μας σε αυτό το βουνό.
Στη διαδρομή που κάναμε προς το Πέλλα Πάις, είδα
πάρα πολλές πολύχρωμες πεταλούδες και πολλά
αγριολούλουδα που δεν ξαναείδα ποτέ μου. Η θέα από
το βουνό ήταν απερίγραπτη, με την Κερύνεια και την
θάλασσα της Βόρειας Κύπρου να φαίνεται στο βάθος.
Φεύγοντας περάσαμε και από το κάστρο του Πέλλα Πάις
και το κάστρο της Κερύνειας. Με στενοχώρησε όμως
αφάνταστα το γεγονός ότι παντού κυμάτιζαν οι τούρκικες
σημαίες και αντί για εκκλησίες έβλεπα μιναρέδες.

Θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστες αυτές οι εικόνες.
Είμαι πολύ περήφανος για τον θείο Θέμη καθώς και για
όσους έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας για την πατρίδα
μας. Εύχομαι σύντομα να ελευθερωθεί η Κύπρος μας, ο
κόσμος να ζει ειρηνικά και να μην χαθούν άδικα άλλες
ζωές.

Δημητρίου Ροβέρτος Α1