Page 127 - PhotoBook 2020-2021 Eco Edition

Μύθοι - Θρύλοι - Παραμύθια

Ο Μ. Αλέξανδρος τζιαι η αρφή του η γοργόνα

Εγιώ εν να σας πω για ένα βασιλιά ξακουστό,
που λαλούν, το ’να μάτι του ήτουν γιαλλουρούδικο τζιαι τ’ άλλο καστανό.
Μέγ’ Αλέξανδρο τον ελαλούσαν,

τζιαι με τον στρατό του παλάθκια κατακτούσαν.
Μια μέρα εμπήκεν του ιδέα φαεινή,
ποττέ να μεν πεθάνει, τζιαι αθάνατος να γενεί.
Επήεν με το άλογό του, τους μάγους να ρωτήσει,
«Πέτε μου, πώς ο Χάρος εν θα ξορτώσει να με ξεψυσιήσει;»
«Άρκοντά μου μόνο μ’ έναν τρόπο μπορείς για πάντα να ζήσεις,
αν με το αθάνατο νερό, το σώμα σου ποτίσεις».
«Μάγε μου, πού εν να ’βρω εγιώ τούτον το νερό,
να πάω να το πιω τζι’ αθάνατος να γενώ;»
«Πρώτα εν να πρέπει να περάσεις που θκιο βουνά,
που φακκούν συνέχεια το ’να με τ’ άλλο τζιαι ούτε πουλλί πετάμενο εν περνά.
Στο δρόμον σου έναν ατζοίμητον δράκον εν να δεις,
να κρατά το νερό που αναζητείς.»

Τζιαι έτσι ο Μέγας Αλέξανδρος εξεκίνησεν τον δρόμο,
επέρασε τα βουνά χωρίς κανένα φόβο.
Μόλις έφτασε στου δράκου την κορφή,
Έμπηξεν του το σπαθί, τζιαι έκαμεν του μιάλην πληγή.
Είεν μέσ’ σε μια κούζαν το νερό,

Μιχαηλίδη Βάσια Α1 έπιαεν την τζιαι ετράβησεν τον δρόμον για τον γυρισμό.