Page 13 - ΕΦΗΒΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ 2018-2019

Ε φ η β ι κ ο ί Π α λ μ ο ί

Λέων γηράσας καὶ ἀλώπηξ

Ένα λιοντάρι γέρασε, Μια αλεπού έξυπνη Η αλεπού του απάντησε,
η δύναμη το εγκατέλειψε αλλά και πονηρή, ότι στο έδαφος είχε δει
τροφή δεν αποκτούσε, το τέχνασμα αντιλήφθηκε ίχνη από πολλά ζώα,
αφού κυνήγι δεν μπορούσε. κι υποψιάστηκε τι είχε συμβεί. που στη σπηλιά είχαν μπει.
Στᾶσα ἂποθεν τοῦ σπηλαίου,
Το λιοντάρι αποφάσισε, η αλεπού η πονηρή «Πολλῶν εἰσιόντων ἲχνη ,
αφού αφ΄ἑαυτοῦ αδυνατούσε ρώτησε το λιοντάρι: ἐξιόντος δέ οὐδενός».
τροφή να αποκτήσει, «Τι κάνεις; Πώς τα πας;» Απάντηση που έδωσε η έξυπνη αλεπού
δι’ ἐπινοίας τοῦτο πρᾶξαι. ξεπερνώντας την πονηριά του λιονταριού.
Ο λέοντας απάντησε: «Κακῶς» ,
Καθόταν λοιπόν εκεί, την αλεπού να ξεγελάσει, Η αλεπού ήταν πανούργα,
μέσα στη σπηλιά, ψέματα της είπε, παράδειγμα προς μίμηση.
προσποιούνταν ότι έχει, με σκοπό η αλεπού Είχε αντιληφθεί πως το λιοντάρι, αλίμονο,
αρρώστια φοβερή. στο σπήλαιο να μπει. κανένα ζωντανό δεν άφηνε να βγει.
Πολλά ζώα πήγαιναν, Συνέχεια της έλεγε, Έτσι και οι άνθρωποι που είναι φρόνιμοι,
να το επισκεφτούν, ότι βοήθεια χρειάζεται, έξυπνοι, λογικοί, διορατικοί
να το φροντίσουν ήθελαν, να τα βγάλει πέρα προβλέπουν παρατηρώντας τα τεκμήρια
μα δεν προλάβαιναν να βγουν. με τη δύσκολη αρρώστια. και τους κινδύνους αποφεύγουν.
Όποιο ζώο έμπαινε, Η αλεπού αμετακίνητη, Χρυσοβαλάντω Χαραλάμπους, Γ5
για κακή του τύχη δεν έβγαινε. απ’ έξω είχε μείνει,
Το λιοντάρι το συλλάμβανε, <<δεν μπορώ>>, του απάντησε,
και ύστερα το κατήσθιε. δικαιολογία ήθελε να φύγει.

Ενδοσχολικός Διαγωνισμός Ποίησης
«Δεν ξεχνώ, διεκδικώ»

Στον διαγωνισμό Ποίησης που προκήρυξε η ομάδα Φιλολόγων του Σχολείου μας διακρίθηκε το πιο κάτω ποίημα:

Περπατώ, Μάνα! Πατρίδα!
και ο δρόμος είναι μακρύς για την προσφυγιά, Πού πάτε και μ΄ αφήνετε μόνο
τα δάκρυα είναι πολλά με τη σιωπή για συντροφιά;
μα πιο πολλά αυτά που αφήσαμε πίσω. μαμά μ΄ ακούς;
Η καρδιά στάζει αίμα θολό, Τους σκοτώσανε όλους στη γειτονιά.
η αναπνοή είναι ακόμη πιο βαριά. Δεν πρόλαβε κανείς να ξεφύγει από τα χέρια τους,
Αυτό το πολυβόλο το θυμάμαι ακόμα, μονάχα εγώ και ο Γιωργάκης μείναμε,
έχω τον ήχο από τις σειρήνες μέσα στο μυαλό μου αλλά κι εμείς ΠΟΤΈ δεν θα ξεχάσουμε.
ολημερίς. Παναγιώτα Γεωργίου, Γ1

13