Page 60 - GYMNASIO LIBADION 17-18 final

Π ε ρ ι φ ε ρ ε ι α κ ό Γ υ μ ν ά σ ι ο Λ ι β α δ ι ώ ν

Γ5 αθητικές Αναμνήσεις. Όλοι λένε πως κάθε αρχή και δύσκολη, όμως στη δική μας περί-
Μπτωση το τέλος φαντάζει δυσκολότερο. Τι να πρωτοθυμηθούμε! Δώδεκα χρονών παιδά-
κια να μπαίνουμε στην αυλή του Περιφερειακού Γυμνασίου Λιβαδιών! Ήμασταν οι μικροί του
σχολείου, «τα ανώριμα παιδάκια», όπως μας φώναζαν όλοι... Πέρασαν ήδη τρία χρόνια γεμάτα
αναμνήσεις. Αναμνήσεις με ανάμεικτα συναισθήματα. Άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης, με
πολλά δάκρυα χαράς αλλά και θλίψης. Στιγμές που χαράκτηκαν στη μνήμη μας και θα μείνουν
ανεξίτηλες στην καρδιά και στον νου. Μπορεί αυτά τα χρόνια να άφησαν στίγματα γλυκόπικρης
γεύσης, που θα μας σημαδεύει όπου κι αν πάμε, ό,τι κι αν κάνουμε, όποιοι κι αν είμαστε.
Η άμμος στην κλεψύδρα έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος και μαζί της τελειώνει η πορεία και
η ιστορία που χαράξαμε ως μαθητές του Περιφερειακού Γυμνασίου Λιβαδιών. Κάπου εδώ
θέλουμε να εκφράσουμε τα εγκάρδια «ευχαριστώ» μας στους καθηγητές μας αλλά και στον
διευθυντή, οι οποίοι με την πυγμή και την προσέγγισή τους κατάφεραν να μας γαλουχήσουν με
αρχές και αξίες, να μας καθοδηγήσουν και μας βοήθησαν να αποκτήσουμε πολλές γνώσεις και εμπειρίες. Επίσης θα θέλαμε να πούμε ένα με-
γάλο «ευχαριστώ» στους συμμαθητές μας, που ήταν δίπλα μας σε όλη αυτή τη δύσκολη, αξέχαστη και σημαδιακή διαδρομή, που συμμετείχαν σε
όλες τις δραστηριότητες, στις εκπλήξεις, στις τρέλες και « πελλάρες», αγνοώντας τις συνέπειες. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΑΛΛΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!
Μπορεί να μην γνωρίζουμε τι θα γίνει στο μέλλον. Δεν ξέρουμε αν οι φιλίες του γυμνασίου θα παραμείνουν φιλίες ή αν οι αδελφικοί μας φίλοι θα
γίνουν απλά γνωστοί. Το μόνο που ξέρουμε και υποσχόμαστε στους συμμαθητές μας είναι ότι το κουδούνι θα ξαναχτυπήσει σε άλλο σχολείο και
θα ανταμώσουμε όλοι μαζί σαν πρώτα.
Παντελίτσα Αντρέου, Γεωργία Αντωνίου, Μαράμ Γιουσέφ, Θεοδοσία Χαραλάμπους, Γ5

ώς πέρασαν τόσο γρήγορα αυτά τα τρία χρόνια!! Ποιος περίμενε ότι θα
Πδέναμε τόσο πολύ; Σκεφτόμαστε όλοι τι να γράψουμε και χάνουμε το νό- Γ6
ημα αυτών των τριών χρόνων. Μπορεί και να ήταν τυχαίο μπορεί και όχι, το
σίγουρο είναι πως πέτυχε. Αυτά τα τρία χρόνια γίναμε μια ομάδα, δουλέψαμε
μαζί και πάνω από όλα γίναμε μια οικογένεια στην οποία ο κάθε ένας ξεχω-
ριστά άφησε το στίγμα του.

Σίγουρα δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα ασυγκράτητα γέλια, τα δάκρυα που κυλού-
σαν από όλες αυτές τις βλακείες που ποτέ δεν έλειπαν από την καθημερινό-
τητά μας π.χ (κουάντου κουμε σουμινα χα δεις εις δε αμαχε χουχα ,κι’ ο κλή-
ρος πέφτει στον/ στην… που ήταν α α άτακτο παιδί ).Τα χρόνια δε γυρίζουν
πίσω, αλλά οι αναμνήσεις μένουν. Δυστυχώς κάπου εδώ φτάνει το τέλος του
περιβόητου και θρυλικού Γ’6. Μόνο που εδώ δεν τελειώνει τίποτα. COMING
SOON!. Σε διάφορες παραστάσεις από τις 9 Σεπτεμβρίου και σε κωμωδία
¨ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ¨. Και άντε γεια!

Μαρία Σιακού, Γιάννος Στεφανή, Αρετή Λουβιά, Άντρεα Φιλίππου, Γ6

60